miércoles, 31 de octubre de 2012

La Copa del Rey como síntoma.



Esta semana tenemos atractivísimas eliminatorias de la Copa de S. M. el Rey. Algunos se quejan del formato de esta competición. Sorteos adulterados y eliminatorias poco atractivas por injustas, hacen que el futbolero medio, cuando menos, se levante del sofá y proteste airadamente.

En estas eliminatorias, a doble partido, los equipos más poderosos de 1ª división se enfrentan a otros de 2ª B; ahí están el Alcoyano-Real Madrid o el Alavés-Barcelona. Si añadimos a éste desequilibrio de categorías, que el primer partido es en casa del pobre (que hagan algo de taquilla, joder), dejando una posible agitación para otro momento (si eso), nos deja una competición arbitraria, con poco gancho y profundamente corrompida.  Es interesante la similitud entre esas eliminatorias y otras situaciones de actualidad.

¿De qué habla este tarado?, pensarás.

El gobierno ayuda a los Bancos cuando éstos, únicamente por la irresponsabilidad e incompetencia de los que los gestionan, se ven en problemas. Inyección de liquidez por aquí, rescate por allá, amnistía fiscal por la izquierda, indulto para el caballero gordo y de corbata del fondo. Mientras, los que únicamente gestionan su familia, su pequeña empresa, la búsqueda de trabajo o cómo conseguir que no desahucien a su familia de su hogar, la ayuda que reciben es el adelgazamiento de lo público, el despido prácticamente gratuito, la subida de los impuestos que más inciden en su poder adquisitivo, desahucios sin dación en pago, anulación de ayudas para el estudio y un largo etcétera.

Y luego llega el huracán Sandy, que viendo el tratamiento de los medios españoles, parece que se dio un paseo por el Caribe, como el que va de viaje de novios y ya puede dejar a su paso por Cuba once muertos, y medio centenar de cadaveres en el infortunado Haití, que aquí en España sólo se lía cuando llega a Nueva York y cierra Wall Street.

Supongo que un haitiano, un pensionista o un dependiente tampoco han hecho los suficientes méritos para jugar en igualdad de condiciones.

martes, 16 de octubre de 2012

La conciencia más visual.



"Because something is happening here, but you don't know what it is; Do you, Mister Jones?"

Tenías quince años y una parte de ti se hundió en ese petrolero, veías unas imágenes inequívocas y brutales, mientras escuchabas titubeantes palabras que pretendían adulterar la descripción de lo que estabas observando, formando un absurdo casi rayano en el esperpento más doloroso. Se hundieron pues con el Prestige el candor y la primera inocencia con las que tan placidamente recibías la información hasta ese momento, mientras intentabas procesar torpemente "pero, pero, ¿has oído eso">>.   

Como todo proceso rupturista tuvo una contrapartida: Emergió, luchando contra chapapote y engaño, para liberarse de la pegajosa fuerza que lo asía con fuerza, una Conciencia con mayúscula. Tomáste nota de una manera muy poco sutil de las hostilidades del entorno. Acaso fue una bellísima y super visual manera de descubrir la mentira en su máxima expresión.  Luego de unos meses el partido que gestionó esta crisis ganó en los Ayuntamientos más afectados y diez años después, el más obtuso y máximo responsable de tu actitud crítica actual es Presidente del Gobierno y no deja de sorprenderte y provocar en ti la misma y desmañada reacción: "Pero, pero...". 

Y es que ya lo venía diciendo Castelao hace unos años "mexan por nós e din que chove"

viernes, 5 de octubre de 2012

Galicia berra polo verdadeiro cambio.



É obvio que Galicia berra, prácticamente afónica, por un cambio. O Goberno de Feijoo foi indiscutiblemente desastroso e mentireiro (para mostra esta impecable páxina), mires os ratios que mires. E como exame a Rajoy, a resposta ten que ser o máis dura posible, se é que non estamos dacordo con que os que estén pagando por algo que non alimentaron, a saber: dependentes, funcionarios, parados, pensionistas, estudantes, etc. continuen a sufrir as políticas deste Goberno.

Máis, penso que ten que vir algo máis aló que un simple relevo turnista, tan propio da democracia española. Polos servicios básicos aos que temos dereito os galegos, ante todo, polo futuro da sanidade e a educación públicas, universais e de calidade, temos que sacar do goberno ao PP, si. Pero xa coñecemos o que poden ofrecer tamén un PSdG, que non escoita as súas bases (que ao final é onde debería radicar a súa verdadeira forza) e prégase claramente aos intereses do PSOE, como  xa demostrou coa exclusión das listas do seu diputado máis activo, Xosé Manuel Lage, polas loitas internas entre o candidato Pachi Vázquez e o número 1 por Coruña, o ex ministro Caamaño; e un Bloque que navega sen rumbo dende fai  xa demasiados anos. Xa coñecemos o que son capaces de facer en coalición.

Galicia berra, máis berra por algo máis, por algo mellor.

O cambio ten que vir polos que representen realmente os nosos interesantes. É dicir, por nós mesmos, por cada un de nós, na nosa actitude. Temos que estar neste momento concreto da historia de Galicia á altura das graves circunstancias, ben informados e altamente alerta. Non debemos crer todo (ou case nada) do que lemos nos grandes periódicos (o apoio a Feijoo é desmedido en medios como La voz de Galicia ou El Correo Gallego, masivos no noso país) ou nos telediarios (máis agora, con TVE e TVG controladas polo réxime), e en definitiva, ser altamente críticos. Hai que ler os programas; entender o que hai escrito neles; e, sobre todo, e tal e como está o patio, o que non está escrito.

Non vale votar en blanco. Pola inxustísima Lei electoral (máis dura que nas Eleccions Xerais ao Estado) temos en Galicia unha barreira á entrada no Parlamento dun 5% de mínimo de votos por provincia pra ter representación; sería unha boísima noticia, unha gran cantidade de votos en blanco, para os partidos tradicionais: os que nos colocaron nesta situación.

Non vale non ir a votar. E si, e lexítimo dado o cabreo xeralizado. Máis os votantes do PP non van quedar na casa, e ninguén vai lembrar o alto grado de insatisfacción cando os telediarios anuncien á maioría absoluta do PP maquillando o dato da abstención e Rajoy e Feijoo froten as maos e comecen unha nova lexislatura que só pode ser fatal para os galegos. Da arrepío só pensalo. Non olvidemos que non é o mesmo política (especialmente necesaria nesta época para frear o poder económico) que políticos. Non olvidemos que non hai unha clase política senón políticos que representan a diferentes clases: Escolle o que mellor vaia a defender a túa.

Eu teñoo claro; Alternativa Galega de Esquerdas, AGE, representa unha novidade a este hastío e desafección que sentimos unha amplia mayoría. Invito, á quen non se sinta agusto no actual sistema, no que o mesmo nos reforman a tan defendida e intocable noutros ámbitos, Constitución Española, de forma absolutamente antidemocrática, como saquean os fondos públicos (os nosos) para paliar os roubos duns poucos banqueiros, a ler o programa eleitoral desta coalición, que nace nun momento en que un frente de esquerdas é máis que necesario, mentres  que outros prefiren mirar o seu ombligo, e AGE pretende xuntar e aglutinar esforzos para a defensa do noso. A nosa voz pode verse representada, por fin, no Parlamento Galego.

Aquí o tendes,

Programa Electoral AGE,

lede con calma, e búscade puntos nos que esteades en acordo ou en desacordo, sede especialmente críticos, antes de escoller outra opción máis tradicional. Paga a pena o esforzó cando se trata do noso futuro, non?


Yolanda Díaz e Xose Manuel Beiras